Αλληλεγγύη : Παυσίπονο κατά της κρίσης!

Η περίοδος που βιώνει η Πατρίδα μας είναι ίσως η χειρότερη στην Ιστορία της. Σίγουρα ήταν αναμενόμενη, αφού τα «κοράκια» πετούν από πάνω της αιώνες τώρα.

Ένας πόλεμος κάποτε τελειώνει και μετά έρχεται η ανάκαμψη. Ο οικονομικός όμως πόλεμος, η οικονομική υποδούλωση δεν τελειώνει ποτέ!

Τα μέτρα που έχει επιβάλλει η Τρόικα στο λαό μας μέσω των υπαλλήλων της «Ελλήνων» πολιτικών είναι χειρότερα κι από αυτά που είχαν επιβληθεί επί τουρκοκρατίας! Τότε όμως υπήρχε αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων που υπέφεραν. Σήμερα συμβαίνει κάτι παρόμοιο;

Θεώρησα αναγκαίο το μικρό αυτόν πρόλογο, για να προσπαθήσω να δώσω απάντηση στο παραπάνω ερώτημα...

Αφορμή για το άρθρο αυτό στάθηκε πρόσφατη προσωπική μου εμπειρία όταν, στην προσπάθεια να εξυπηρετήσω ένα φίλο βρίσκοντας στέγη για τη μικρή του επιχείρηση, βρέθηκα μπροστά στην απάντηση του ερωτήματος...

Συγκεκριμένα έψαχνα για ένα μικρό χώρο, όχι πάνω από 60 τμ και μάλιστα σε όροφο, αφού οι τιμές σε αυτούς είναι πιο χαμηλές. Επικοινώνησα με αρκετούς και πρόσεξα ότι κανείς δεν έλεγε πρόθυμα από την αρχή το ενοίκιο που ζητούσε και ξέρετε γιατί;

Γιατί όλοι ήξεραν ότι ήταν υπερβολικοί. Γιατί, αν ήταν αυτοί ενοικιαστές, δεν θα έδιναν ποτέ για τέτοιους χώρους 300, 350, ακόμα και 400 ευρώ! Ενδεικτικά αναφέρω ότι για μια πολύ παλιά μονοκατοικία 50 τετραγωνικών ζητήθηκαν 400 ευρώ!

Απ’ ότι φαίνεται λοιπόν οι ιδιοκτήτες προτιμούν να έχουν το χώρο τους ξενοίκιαστο, παρά να βοηθήσουν κάποιον επαγγελματία ή οικογενειάρχη να ανασάνει οικονομικά.

Ο φίλος μου τελικά, αν δεν βρει κάτι που να ανταποκρίνεται στις οικονομικές του δυνατότητες, θα κλείσει την επιχείρηση, όπως έχουν κλείσει τόσες και τόσες στη Σαλαμίνα, κάτω από το βάρος των δυσβάσταχτων ενοικίων που πληρώνουν.

Στο ερώτημα λοιπόν περί αλληλεγγύης, η απάντηση είναι ότι είναι είδος που σπανίζει...

Σε μια περίοδο που το κράτος κάνει ληστρικές επιθέσεις στο λαό γινόμαστε κι εμείς συνένοχοί του...Ο κλέψας του κλέψαντος!  

Κάτι τέτοιο όμως, φίλοι μου, δεν είναι σωστό. Αν δεν κρατήσουμε τώρα ο ένας το χέρι του άλλου σφιχτά και με αγάπη, θα πνιγούμε στη δίνη που μας έχουν ρίξει.

Είναι προτιμότερο να έχετε ξενοίκιαστο το χώρο σας, ή να τον νοικιάσετε με χαμηλότερο ενοίκιο για κάποιο διάστημα; Έτσι κι αλλιώς η εφορία σας τα παίρνει. Δεν λέει κανείς να το χαρίσετε, αλλά ας είμαστε και λογικοί. Δεν είναι δυνατόν να ζητάτε σε περίοδο κρίσης για ένα μαγαζί 70 τμ, όπου κι αν βρίσκεται, 800 και 1000 ευρώ! Από που θα τα βρει ο κόσμος; Πως θα επενδύσει ο επαγγελματίας όταν τα έξοδά του θα τον γονατίσουν από τον πρώτο κιόλας μήνα; Πως θα ζήσει ο οικογενειάρχης όταν το ενοίκιό του είναι ένας μισθός;

Καλό θα ήταν να σκεφτούμε και λίγο τον συνάνθρωπό μας και να δείξουμε κατανόηση στα «θύματα» μιας αποτυχημένης πολιτικής. Δεν κάνετε έτσι μόνο μια «καλή πράξη», αλλά, με τη στάση σας αντιστέκεστε σε όλους αυτούς που πολεμούν την Πατρίδα μας. Αν ανακάμψουν οι επαγγελματίες, θα ανακάμψετε κι εσείς. Αλλιώς, αργά ή γρήγορα, θα μας παρασύρει όλους ο χείμαρρος της παρακμής και της φτώχειας.  

Άλλωστε, όλοι μας είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας!...

Η τσουκνίδα